Popieramy pluralizm w teologii, duchowości programach formacyjnych i strukturach ucząc się w ten sposób głębiej i bogaciej przeżywać naszą międzynarodowość.
Bezżeństwo realizujemy we wspólnocie. Znaczy to, iż staramy się o prawdziwie braterską wspólnotę, która stwarza atmosferę rodzinnego domu, umożliwia głębokie przyjaźnie, pozwala znaleźć dopełnienie w pracy oraz rozwinięcie talentów.
Współbracia przeznaczani są do pracy misyjnej według zasad względnej międzynarodowości. O ile to możliwe staramy się, by współbracia nie pracowali samotnie, lecz zawsze w dwóch lub więcej razem. W naszych wspólnotach posługujemy się językiem kraju, w którym pracujemy.
Jako członkowie Zgromadzenia Słowa Bożego uważamy za swój obowiązek: głosić Słowo Boże wszystkim ludziom, tworzyć nowe wspólnoty Ludu Bożego, zabiegać o ich wzrost, jaki o ich łączność między sobą i z Kościołem powszechnym. Na pierwszym miejscu i przede wszystkim pracujemy tam, gdzie Ewangelii jeszcze w ogóle nie głoszono, albo głosi się ją w niedostatecznym stopniu, albo gdzie Kościół miejscowy sam nie jest jeszcze zdolny do życia. Wszystkie inne zadania staramy się ukierunkować na te pierwszorzędne cele.
Percepcja działalności misyjnej o. Mariana Żelazka SVD w Polsce
- Szczegóły
- Kategoria: Czytelnia
- Opublikowano: poniedziałek, 14 styczeń 2019 09:00
Wśród wielu fenomenów misyjnych po II wojnie światowej można wymienić postaci trojga polskich misjonarzy, którzy urodzili się jeszcze przed wojną: Wandy Błeńskiej, Mariana Żelazka SVD oraz kard. Adama Kozłowieckiego SJ. Dla pokoleń duszpasterzy, którzy po zgodzie władz PRL-u wyruszyli po raz pierwszy z Polski na misje w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w., te osoby były niewątpliwie ikonami ruchu misyjnego.
Dla wielu wyjeżdżających stawały się oparciem i wzorem w podejmowanej ewangelizacji misyjnej, podobnie jak w okresie II Rzeczypospolitej bł. Jan Beyzym SJ.
