Sylwetki zmarłych współbraci
związanych z Polską Prowincją SVD
O. Piotr Bujok SVD zmarł nad ranem czasu chilijskiego 12 grudnia 2020 roku. Miał 68 lat, z czego 37 lat przepracował w Chile. Przeżył 42 lata w ślubach zakonnych i 37 lat w kapłaństwie.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 13 grudnia w domu rekolekcyjnym La Florida w Santiago de Chile. Jego doczesne szczątki spoczęły w chilijskiej ziemi. Niech odpoczywa w pokoju.
11 grudnia 2020 roku w Domu Misyjnym w Górnej Grupie odszedł do Pana br. Józef Jacek Przytarski SVD, wieloletni ogrodnik w Chludowie. Zmarł w 88. roku życia i 67. roku ślubów zakonnych. Br. Józef dał się poznać ze swojej pracowitości, punktualności i odpowiedzialności.
O. Artur Chludziński SVD zmarł 5 grudnia w Warszawie po nagłej i ciężkiej chorobie. Miał 57 lat. Zmarł w 30. roku kapłaństwa i 37. roku ślubów zakonnych.
Przez kilkanaście lat pracował w Amazonii, a po powrocie do Polski był między innymi rektorem w Domu Misyjnym Ducha Świętego w Warszawie, a ostatnio proboszczem Parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Pieniężnie.
O. Roman Czajka SVD zmarł wieczorem 4 grudnia w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym w Grudziądzu w wyniku powikłań związanych z zakażeniem koronawirusem. Miał 61 lat. Zmarł w 35. roku kapłaństwa i 40. roku ślubów zakonnych.
10 lat pracował duszpastersko w Rumunii i Mołdawii. Był wykładowcą teologii moralnej, prefektem kleryków, sekretarzem prowincjalnym, rektorem. Jedną z jego pasji była praca z ludźmi marginesu.
1 grudnia 2020 roku w szpitalu w Nowym Sączu zmarł o. Stanisław Olesiak SVD, były misjonarz w Angoli. Od wielu lat przykuty do wózka inwalidzkiego był przyjacielem i duszpasterzem osób niepełnosprawnych. Miał 67 lat. Zmarł po 45 latach życia zakonnego i 41 latach kapłaństwa.
Za swoją działalność i posługę otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. Złoty Krzyż Zasługi (2003), Order Uśmiechu (2006) czy Statuetkę Złotego "Cyrenejczyka” (2014).
22 listopada 2020 roku na Oddziale Opiekuńczym św. Łukasza w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie odszedł do Pana o. Alojzy Wiatrok SVD, długoletni misjonarz w Brazylii. Zmarł w 88. roku życia, 71. roku życia zakonnego i 63. roku kapłaństwa.
Był człowiekiem wiary i konkretnego czynu. Przez swoje radosne kapłaństwo umiał pozyskiwać sobie ludzi do współpracy, a jego talenty muzyczne, pedagogiczne i organizacyjne pozwalały mu na liczne osiągnięcia.
7 lipca 2020 roku Pan powołał swego wiernego sługę, wieloletniego misjonarza w Brazylii, o. Antoniego Rybińskiego, werbistę. O. Antoni zmarł w szpitalu w Grudziądzu po kilku dniach choroby w wieku 88 lat, w 59. roku ślubów zakonnych i 52. roku kapłaństwa.
Do samego końca pozostał człowiekiem pogodnym, dowcipnym, ciągle uśmiechniętym, kochającym wspólnotę zakonną. Niech Bóg będzie mu nagrodą za jego wieloletnią pracę misyjną.
Nad ranem 7 lipca, we śnie, Pan wezwał do siebie śp. o. Józefa Węcławika SVD, kapłana, dziennikarza, misjonarza we Wschodniej Syberii oraz pracownika naukowego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. O. Józef zmarł w 67. roku życia, w 46. roku ślubów zakonnych i 41. roku kapłaństwa.
Pracował niezwykle intensywnie aż do ostatniej godziny przed wyjazdem na urlop do Jastarni. Zmarł zaledwie 2 dni po rozpoczęciu urlopu.
Popieramy pluralizm w teologii, duchowości programach formacyjnych i strukturach ucząc się w ten sposób głębiej i bogaciej przeżywać naszą międzynarodowość.
Bezżeństwo realizujemy we wspólnocie. Znaczy to, iż staramy się o prawdziwie braterską wspólnotę, która stwarza atmosferę rodzinnego domu, umożliwia głębokie przyjaźnie, pozwala znaleźć dopełnienie w pracy oraz rozwinięcie talentów.
Współbracia przeznaczani są do pracy misyjnej według zasad względnej międzynarodowości. O ile to możliwe staramy się, by współbracia nie pracowali samotnie, lecz zawsze w dwóch lub więcej razem. W naszych wspólnotach posługujemy się językiem kraju, w którym pracujemy.
Jako członkowie Zgromadzenia Słowa Bożego uważamy za swój obowiązek: głosić Słowo Boże wszystkim ludziom, tworzyć nowe wspólnoty Ludu Bożego, zabiegać o ich wzrost, jaki o ich łączność między sobą i z Kościołem powszechnym. Na pierwszym miejscu i przede wszystkim pracujemy tam, gdzie Ewangelii jeszcze w ogóle nie głoszono, albo głosi się ją w niedostatecznym stopniu, albo gdzie Kościół miejscowy sam nie jest jeszcze zdolny do życia. Wszystkie inne zadania staramy się ukierunkować na te pierwszorzędne cele.
