Sylwetki zmarłych współbraci
związanych z Polską Prowincją SVD
GÓRNA GRUPA
4 marca, w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie, zmarł w wieku 78 lat o. Henryk Nikiel SVD, wieloletni misjonarz w Papui Nowej Gwinei i Australii.
W 2014 roku powrócił do Prowincji Polskiej i mieszkał w Górnej Grupie.
9 maja nad ranem, w szpitalu w Grudziądzu, w wieku 65 lat, zmarł o. Józef Pieczykolan SVD.
O. Józef przez wiele lat pracował na północy Ghany. Z powodów zdrowotnych powrócił do Polski i resztę swego życia misjonawał swoją chorobą i cierpieniem.
1 grudnia, około godz. 6.00, w Szpitalu Onkologicznym w Bydgoszczy zmarł brat Józef Ławicki SVD.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w sobotę 7 grudnia, w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie.
W piątek, 27 września, w szpitalu w Gliwicach zmarł o. Michał Janoszka SVD.
Msza św. żałobna odprawiona zostanie w Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Zbrosławicach, rodzinnej parafii zmarłego, we wtorek, 1 października, o godz. 17.00.
Wczoraj, 6 stycznia, w godzinach porannych zmarł w domu zakonnym w Kleosinie o. Janusz Walerowski SVD. Miał 51 lat.
Urodził się 24 maja 1962 r. w Nowej Rudzie (diec. świdnicka) z rodziców Antoniego i Krystyny. Ma starszego brata, Andrzeja – kapłana diecezji wrocławskiej.
W dniu 24 stycznia zmarł o. Jan Reś SVD (1949-2012). Urodził się 23 czerwca 1948 roku w Pszowie z rodziców Franciszka i Anieli z domu Wojtala. Miał dwie siostry.
undefinedSzkołę podstawową ukończył w 1963, a średnią w 1967 roku. Po maturze wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego. Nowicjat i studia filozoficzno-teologiczne odbył w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie, gdzie 23 czerwca 1974 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
W dniu 24 stycznia zmarł w szpitalu w Nysie o. Stanisław Zawadzki, wieloletni mistrz nowicjatu i ojciec duchowny dla współbraci w formacji czasowej. Miał 74 lata.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w piątek, 27 stycznia 2012 roku w kościele parafialnym p.w. Matki Boskiej Bolesnej w Nysie o godz. 11:00.
Zmarłego śp. Ojca Stanisława Zawadzkiego, zmarłych współbraci, w zmarłych z naszych rodzin oraz naszych dobrodziejów polecajmy naszym wspólnotowym i prywatnym modlitwom.
Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie...
Zmarły 7 grudnia o. prof. Antoni Kość zostawił po sobie niezywkle bogatą spuściznę myśli naukowej, szczególnie w dziedzinie filozofii prawa. Dziś, w przeddzień pogrzebu, pubulikujemy rozszerzoną bigrafię zmarłego.
O. prof. dr hab. Antoni Kość SVD – ur. 12 maja 1949 roku w Rokietnicy, zm. 7 grudnia 2011 roku w Lublinie; teoretyk i filozof prawa, wybitny znawca problematyki prawa japońskiego, chińskiego i koreańskiego; Kierownik Katedry Teorii i Filozofii Prawa na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II; wieloletni Prodziekan Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II; Wiceprezes Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Popieramy pluralizm w teologii, duchowości programach formacyjnych i strukturach ucząc się w ten sposób głębiej i bogaciej przeżywać naszą międzynarodowość.
Bezżeństwo realizujemy we wspólnocie. Znaczy to, iż staramy się o prawdziwie braterską wspólnotę, która stwarza atmosferę rodzinnego domu, umożliwia głębokie przyjaźnie, pozwala znaleźć dopełnienie w pracy oraz rozwinięcie talentów.
Współbracia przeznaczani są do pracy misyjnej według zasad względnej międzynarodowości. O ile to możliwe staramy się, by współbracia nie pracowali samotnie, lecz zawsze w dwóch lub więcej razem. W naszych wspólnotach posługujemy się językiem kraju, w którym pracujemy.
Jako członkowie Zgromadzenia Słowa Bożego uważamy za swój obowiązek: głosić Słowo Boże wszystkim ludziom, tworzyć nowe wspólnoty Ludu Bożego, zabiegać o ich wzrost, jaki o ich łączność między sobą i z Kościołem powszechnym. Na pierwszym miejscu i przede wszystkim pracujemy tam, gdzie Ewangelii jeszcze w ogóle nie głoszono, albo głosi się ją w niedostatecznym stopniu, albo gdzie Kościół miejscowy sam nie jest jeszcze zdolny do życia. Wszystkie inne zadania staramy się ukierunkować na te pierwszorzędne cele.
