Już po raz ósmy wystartowała kampania „Misjonarz na Post”. To projekt duchowego wsparcia polskich misjonarzy i misjonarek na całym świecie.
W tym roku akcja jest wyjątkowa. Ze względu na pandemię koronawirusa polscy misjonarze pracujący na całym świecie jeszcze bardziej potrzebują naszego duchowego wsparcia.
Werbistowska Parafia Wszystkich Świętych w Chludowie po raz czwarty świętowała sakrament małżeństwa, podczas obchodzonego w Polsce od 2015 r. Międzynarodowego Tygodnia Małżeństwa. W tygodniu 7-14 lutego małżonkowie podczas dwóch wydarzeń mogli celebrować swój związek.
10 lutego były to Msza św. i adoracja Najświętszego Sakramentu w intencji małżeństw, które odbyły się w kaplicy Domu Misyjnego w Chludowie, natomiast 14 lutego, w walentynki, Msza św. z indywidualnym błogosławieństwem par.
14 lutego w kościele Misyjnego Seminarium Duchownego w Pieniężnie poświęcono przedmioty wyposażenia kościołów i kaplic, które w niedługim czasie zostaną wysłane do werbistowskich parafii w Togo.
Wśród poświęconych przedmiotów znalazły się figury, obrazy, naczynia i szaty liturgiczne, bielizna kielichowa, różańce, medaliki i krzyżyki.
Już po raz kolejny Referat Misyjny Księży Werbistów w Pieniężnie, przy współpracy z Anną Machul, katechetką ze Szkoły Podstawowej nr 17 w Gdańsku, przeprowadził akcję misyjną.
Rok temu pod hasłem „Uczniowie-Uczniom” zbieraliśmy tylko artykuły szkolne – mówi Anna Machul. - W tym roku natomiast poszerzyliśmy akcję o artykuły higieniczne, które w dobie obecnej sytuacji na świecie, są tak bardzo potrzebne.
Ze względu na Państwa bezpieczeństwo, przepisy sanitarne oraz niepewną i ciągle zmieniającą się sytuację, zaplanowane wiosną 2021 roku Spotkania Rejonowe Przyjaciół Misji w Olsztynie, Elblągu, Gdyni, Bielsku Białej i Wrocławiu nie odbędą się.
Jeśli to możliwe, prosimy abyśmy jeszcze bardziej połączyli się duchowo i ogarnęli serdeczną modlitwą misjonarzy oraz tych, wśród których pełnią swą posługę, a także wszystkich, którzy cierpią z powodu pandemii.
17 stycznia w Domu Misyjnym w Chludowie nowicjusze Piotr Stopa z Piły i Artiom Trietiakov z Angarska w obwodzie irkuckim otrzymali strój zakonny. Ceremonii obłóczyn przewodniczył o. Sylwester Grabowski SVD, prowincjał.
Mszę świętą koncelebrowali współbracia misjonarze z Chludowa, a wśród zaproszonych gości – ze względu na panującą pandemię – była jedynie najbliższa rodzina Piotra, miejscowe siostry misjonarki i przedstawicielki grupy adoracyjnej.
Muzeum Misyjno-Etnograficzne Księży Werbistów w Pieniężnie zaprasza dzieci i młodzież do wzięcia udziału w VIII edycji Konkursu Plastycznego „Gdy myślę misje…”. Tegoroczne hasło brzmi: „Misje czasu pandemii”.
Głównym celem Konkursu jest uświadomienie dzieciom i młodzieży faktu, że nawet w tak trudnej sytuacji jak pandemia koronawirusa, misjonarze i misjonarki dalej głoszą Ewangelię i nie opuszczają ludzi wśród których pracują.
20 grudnia w Muzeum w Praszce otwarto wystawę czasową zatytułowaną „Boże Narodzenie na świecie. Szopki z Afryki i Ameryki Południowej”. Eksponaty pochodzą ze zbiorów Muzeum Misyjno-Etnograficznego w Pieniężnie.
Prezentowane szopki stanowią oryginalne wytwory sztuki ludowej z Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Ekwador, Paragwaj) oraz Afryki (Angola, Botswana, Demokratyczna Republika Kongo, Ghana, Kenia, Togo, Madagaskar, RPA, Zambia).
Popieramy pluralizm w teologii, duchowości programach formacyjnych i strukturach ucząc się w ten sposób głębiej i bogaciej przeżywać naszą międzynarodowość.
Bezżeństwo realizujemy we wspólnocie. Znaczy to, iż staramy się o prawdziwie braterską wspólnotę, która stwarza atmosferę rodzinnego domu, umożliwia głębokie przyjaźnie, pozwala znaleźć dopełnienie w pracy oraz rozwinięcie talentów.
Współbracia przeznaczani są do pracy misyjnej według zasad względnej międzynarodowości. O ile to możliwe staramy się, by współbracia nie pracowali samotnie, lecz zawsze w dwóch lub więcej razem. W naszych wspólnotach posługujemy się językiem kraju, w którym pracujemy.
Jako członkowie Zgromadzenia Słowa Bożego uważamy za swój obowiązek: głosić Słowo Boże wszystkim ludziom, tworzyć nowe wspólnoty Ludu Bożego, zabiegać o ich wzrost, jaki o ich łączność między sobą i z Kościołem powszechnym. Na pierwszym miejscu i przede wszystkim pracujemy tam, gdzie Ewangelii jeszcze w ogóle nie głoszono, albo głosi się ją w niedostatecznym stopniu, albo gdzie Kościół miejscowy sam nie jest jeszcze zdolny do życia. Wszystkie inne zadania staramy się ukierunkować na te pierwszorzędne cele.
![Marian Żelazek – człowiek, który kochał życie [WYWIAD]](/images/newsy/2020/okurian234-min.jpg)
