Po przyjeździe z portu i przekroczeniu progu naszego domu serdecznym uśmiechem na wejściu przywitał mnie o. Solecki. Od razu zaprosił mnie do swojego pokoju. Ugościł mnie jak dawno niewidzianego krewnego.

Podczas rozmowy dowiedziałem się, że pracuje wśród Polonii. Przygotowywał akurat dzieci do Pierwszej Komunii. Zapytał też, czy chciałbym wziąć udział w tym wydarzeniu i poznać bliżej Polaków mieszkających w Argentynie. To byli ludzie żyjący już bardziej jak Argentyńczycy, a same dzieci ledwo mówiły w ojczystym języku.

O. Sylwester poprosił o przywiezienie obrazu Matki Słowa, co udało się zrealizować. Przy okazji przekazania obrazu miała miejsca pogawędka na temat tego wezwania, bo przecież nie chodzi tylko o powieszenie obrazu, ale o to, żeby Patronka nadawała ton kaplicy. Miejmy nadzieję, że kaplica będzie coraz bardziej biblijna.

Inicjatywa o. Sylwestra była o tyle ciekawa, że powiedział on wyraźnie: „Przywieź mi ikonę Matki Słowa”. Wcześniej nie zdawałem sobie sprawy, że to nabożeństwo trzeba propagować właśnie przez dostarczenie ikony. Oryginał znajduje się w Moskwie.

Nasze miejscowe obchody jubileuszowe miały miejsce w parafii św. Piotra Chanel w Erima w Port Moresby. O. Michał Płoszczyca SVD jest tam proboszczem. Rozpoczęły się one w sobotę, 17 maja, konkursem biblijnym połączonym ze znajomością historii SVD dla dzieci i młodzieży. Konkurs przygotowali nasi klerycy werbistowscy z Bomana. W niedzielę była uroczysta Msza św. Jubileuszowa z tradycyjnym tańcem liturgicznym i chórem. 

Bardzo miło było słuchać na przykład weterana misji w Argentynie, o. Kazimierza Grabowskiego SVD, jak opowiadał o swoim spotkaniu z kardynałem Bergoglio, kiedy ten był jeszcze biskupem pomocniczym archidiecezji Buenos Aires. Inny współbrat z doświadczeniem w Argentynie, o. Mirosław Piątkowski SVD, napisał książkę „Zrozumieć papieża Franciszka”, a o. Stefan Kukuła SVD miał szczęście podróżować z kardynałem Bergoglio jako sąsiadem w samolocie przez Atlantyk. 

Będąc po kursie języka portugalskiego, czekając na wizę do Angoli spotykałem prowincjała, o. Sylwestra Grabowskiego, który zapytał, czy nie nauczyłbym się nowego języka? Zapytałem którego? W odpowiedzi usłyszałem: łotewskiego. W taki sposób zrodził się plan pracy duszpasterskiej na Łotwie. Z początku nie wiedziałem do jakiego kraju jadę, nigdy wcześniej nie odwiedzałem krajów Bałtyckich. Na temat Łotyszy nie wiedziałem prawie nic.

O. Włodzimierz Siek urodził się 6 sierpnia 1969 r. w Radomiu. Rodzina mieszkała w Mniszku k. Radomia. Po maturze w 1989 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, gdzie rozpoczął studia filozoficzne. Powołanie misyjne rozbudziła w nim działalność w seminaryjnym kole misyjnym oraz lektura pisma „Misjonarz”. W 1991 r. wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 kwietnia 1996 r. Marzył o pracy w Amazonii, jednak został skierowany na Wschód – najpierw do Baranowicz na Białorusi, a następnie do Rosji.

Pierwszy raz, kiedy przyjechałem do więzienia, pamiętam kobietę z kilkuletnią dziewczynką oczekującą na spotkanie ze swoim mężem. Dziewczynka przeskakiwała między kałużami, które powstały po deszczu. Pomyślałem sobie, że ten świat nie powinien być światem dla dzieci. Życie jednak jest brutalniejsze niż nam się wydaje. Życie często nie zna miłosierdzia i tak ta mała dziewczynka, zamiast spędzać czas z koleżankami, bawiąc się lalkami, czekała wraz z mamą na wejście do więzienia, aby zobaczyć swojego tatę.

O. Marian Faliszek urodził się 5 kwietnia 1944 r. w Różnowicach (diecezja tarnowska). Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1970 r. w Pieniężnie. Do 1996 roku posługiwał w Prowincji Polskiej będąc między innymi wykładowcą teologii moralnej, rektorem, radcą prowincjalnym, proboszczem. Marzenia o pracy misyjnej jednak pozostały i w 1996 roku wyjechał do Papui-Nowej Gwinei, gdzie pracował do 2022 roku.