25 października w Galerii Porczyńskich w Warszawie odbyła się uroczystość wręczenia medali “Benemerenti in opere evangelizationis”, przyznawanych osobom i instytucjom najbardziej zasłużonym dla misji.
W tym roku Kapituła Medalu uhonorowała szczególnie 3 misjonarzy, którzy całe swe życie oddali misjom. Jest wśród nich werbista, abp Wilhelm Kurtz SVD, od ponad 50 lat pracujący w Papui Nowej Gwinei.
Wilhelm Józef Kurtz SVD urodził się 28 maja 1935 roku w Kępie na Opolszczyźnie. W wieku 14 lat rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym werbistów w Nysie. W 1952 roku wstąpił do nowicjatu i po 2 latach złożył pierwsze śluby zakonne.
W latach 1955-1957 odbył studium filozoficzne w Nysie, a w latach 1957-62 studium teologii w Pieniężnie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 stycznia 1962 roku z rąk bpa Józefa Drzazgi. W pierwszych latach życia kapłańskiego pracował duszpastersko najpierw w Bytomiu, a potem w Górnej Grupie.
W 1967 roku wyjechał do pracy misyjnej na Papuę Nową Gwineę. Po półrocznym kursie języka angielskiego w Australii, został wikariuszem dużej parafii w diecezji Goroka. Tam, korzystając ze swoich uzdolnień malarskich, przyozdobił kościół ściennymi malowidłami w miejscowym stylu oraz drogę krzyżową.
W 1968 roku objął swoją pierwszą samodzielną placówkę misyjną w Mai. Pracę rozpoczął tam od budowy kościoła, a następnie zbudował dom dla kapłana, 4 domy dla nauczycieli, przychodnię lekarską i dom dla pielęgniarki.
Życie na tym terenie było bardzo prymitywne, ludzie nawiązali tu kontakt ze światem dopiero w 1933 roku – mówił abp Kurtz w 2009 roku, w wywiadzie dla miesięcznika “Misjonarz”. - Żyli, można powiedzieć, jak w epoce kamiennej. I na takim terenie pobudowaliśmy kościoły, szpital, szkoły. A wszystko to było możliwe, bo ci prości ludzie byli cudowni. To dzięki ich pomocy i zaangażowaniu wszystkie plany stały się rzeczywistością. Budowaliśmy nawet mosty, które wytyczały drogę do stacji misyjnych i skracały drogę, bądź wręcz umożliwiały dotarcie do niektórych mieszkańców tych terenów.
W 1981 roku Wilhelm przeniósł się do Koge i otrzymał nominację na wikariusza generalnego diecezji Goroka. Rok później, 8 stycznia 1982 roku, został mianowany biskupem nowoutworzonej diecezji Kundiawa, w górzystej środkowej części Papui Nowej Gwinei. Święcenia biskupie otrzymał 8 września 1982 roku w Mingende. Konsekratorem był ordynariusz diecezji Goroka, bp Raymond Caesar SVD.
Znowu trzeba było wszystko organizować od podstaw, łącznie z kurią biskupią i znalezieniem finansów na utrzymanie stacji misyjnych szkół, ośrodków katechetycznych itp. Nikt mi nie pokazywał, jak prowadzić biuro diecezjalne, jak organizować pracę księży. Z czasem świeccy pomocnicy z Austrii zbudowali mi katedrę i pomogli zorganizować biuro. Na początku nie miałem nawet sekretarza i sam prowadziłem całą korespondencję - wspominał później w wywiadach abp Kurtz. -W herbie biskupim umieściłem trzy połamane strzały przecięte krzyżem - jako znak pojednania skłóconych szczepów, zgodnie z głównym programem diecezji. Jako pierwszy biskup diecezji byłem pewny, że zostanę tam do śmierci.
Abp Wilhelm Kurtz SVD podczas zjazdu misjonarzy w Pieniężnie w 2012 roku
Ale tak się nie stało. 15 października 1999 roku został mianowany koadiutorem w archidiecezji Madang, a 24 lipca 2001 roku objął archidiecezję jako jej ordynariusz.
Tu, na szczęście, nie musiałem zaczynać od nowa – przyznaje w jednym z wywiadów abp Kurtz - gdyż archidiecezja Madang jest historycznym miejscem z główną siedzibą Alexischafen, gdzie w 1986 roku werbiści rozpoczęli swoją pracę misyjną. Przyświecał mi jeden cel: jednanie. Temu służyło budowanie pokoju i łączenie we wspólnotę – przez Jezusa Chrystusa, jak również nawiązywanie kontaktów między wioskami.
Praca jednak, żadną miarą, nie była łatwa, gdyż diecezja Madang jest cztery razy większa niż Kundiawa. Do metropolii należą 4 diecezje wschodniego wybrzeża Papui Nowej Gwinei. Co prawda panował tu większy spokój - mówił abp Kurtz - ale z kolei trudniej było z dotarciem do różnych miejsc, ze względu na brak dróg. Jedynym środkiem lokomocji pozostawała – i często nadal pozostaje – łódź, a niejednokrotnie drogę trzeba przebyć pieszo. Aby dotrzeć na bierzmowanie, potrzeba niekiedy kilku dni.
25 listopada 2008 roku, z okazji Święta Niepodległości Papui Nowej Gwinei, abp Wilhelm Kurtz, SVD został odznaczony Złotym Medalem Rajskiego Ptaka. Jest to najwyższe wyróżnienie przyznawane jako w uznaniu dla obywateli Papui Nowej Gwinei i obcokrajowców, którzy w znaczący sposób przyczynili się do rozwoju kraju.
Dwa lata później, w 2010 roku papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z urzędu, ze względu na wiek. Dziś abp Kurtz mieszka w domu biskupim w Madang i w miarę sił nadal udziela się ewangelizacyjnie w Papui Nowej Gwinei.
Abp Wilhelm Kurtz SVD ze Złotym Medalem Rajskiego Ptaka (2008) - fot. za www.gminalubniany.pl
Zobacz także:
- “Biskup z dżungli”
- “My, Kościół” (Misjonarz 11/2009)
- “Póki starczy sił” (Misjonarz 11/2012)
- Więcej fotografii abpa Wilhelma Kurtza
Medal “Benemerenti in opere evangelizationis” przyznany arcybiskupowi 25 października 2018 roku w jego imieniu odebrali w Warszawie o. Sylwester Grabowski SVD, prowincjał Polskiej Prowincji SVD oraz o. Andrzej Danilewicz SVD, prowincjalny sekretarz ds. misji.
Medal został ustanowiony przez Komisję Episkopatu Polski ds. Misji. Jest przyznawany za wybitne osiągnięcia związane z działalnością na rzecz misji w 4 kategoriach: “za zasługi w dziele misyjnym”, “pomoc modlitewna i duchowa”, “pomoc materialna i finansowa misjom” oraz “informacja medialna”.
W składzie Kapituły Medalu znaleźli się: abp Henryk Hoser, emerytowany biskup diecezji warszawsko-praskiej, wieloletni misjonarz w Rwandzie oraz były sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, bp Jan Piotrowski, były dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce, ks. Tomasz Atłas, obecny dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce, ks. prof. Jarosław Różański OMI z Katedry Misjologii UKSW, s. Dolores Dorota Zok, przełożoną prowincjalną Zgromadzenia Misyjnego Sióstr Służebnic Ducha Świętego (SSpS), ks. Jerzy Kraśnicki, dyrektor MIVA Polska, ks. Zbigniew Sobolewski, dyrektor Dzieła Pomocy Ad Gentes oraz Marcin Przeciszewski, prezes KAI.
W tym roku, spośród 112 zgłoszonych kandydatów, w 4 kategoriach nagrody Kapituła Nagrody wybrała 12 osób i instytucji. Są wśród nich misjonarki i misjonarze aktualnie pracujący na misjach, księża diecezjalni, siostry zakonne oraz świeccy, angażujący się w animację i formację misyjną, wspierający misje duchowo i materialnie, a także 2 czasopisma i jedno wydawnictwo.
Więcej o uroczystości i tegorocznych laureatach
Medale “Benemerenti in opere evangelizationis” zostały po raz pierwszy przyznane w 2017 roku. Wówczas jedną z uhonorowanych osób był o. Antoni Koszorz SVD (więcej TUTAJ).