10 lutego 2024 roku pozostanie na długo w pamięci mieszkańców miasteczka Guerin Kouka na północy Togo. W tym dniu został konsekrowany nowy kościół pod wezwaniem Matki Bożej z Lourdes. Dla werbistów kościół ten jest pomnikiem jubileuszu 50-lecia ich powrotu do Togo, po wygnaniu misjonarzy z tego kraju przez nowe władze kolonialne w 1918 roku.

W uroczystości wzięło udział 4 biskupów, wicegenerał werbistów,prawie wszyscy członkowie werbistowskiejProwincji Togo-Benin, wiceprowincjał z sąsiedniej Prowincji Ghana, wielu księży i sióstr zakonnych oraz wierni.

Już drugi raz przyszło mi odwiedzać domy moich parafian. Gdy rok temu, zaledwie kilka tygodni po przyjeździe do Ukrainy, robiłem to po raz pierwszy, w większości odwiedzanych przeze mnie domów nie było elektryczności. To, co się zmieniło, to ilość łez i bólu z powodu straty synów, mężów, wnuków, którzy zginęli na wojnie albo zostali na niej ranni oraz ogromnej tęsknoty i lęku o tych, którzy walczą na froncie. Jest coraz więcej rodzin, w których brakuje mężczyzn, bo albo zostali powołani do wojska, albo wyjechali gdzieś za granicę.

Po 110 latach Parafia św. Andrzeja w Aledjo na północy Togo uczciła trzech werbistów, którzy przynieśli Ewangelię na te tereny. Dzięki zdjęciom odnalezionym w Archiwum Generalnym Zgromadzenia w Rzymie wierni mogli po raz pierwszy zobaczyć ich twarze.

Uroczystości rocznicowe zakończyły się 9 grudnia 2023 uroczystą Mszą św., której przewodniczył bp Célestin Gawa, ordynariusz diecezji Sokodé. Werbistów reprezentował o. Pierre Claver Chabi SVD, członek zarządu Prowincji Togo-Benin.

W lipcu 2023 roku Polskę odwiedził bp Estanislau Marques Chindekasse SVD, ordynariusz diecezji Dundo w północno-wschodniej Angoli. Na terenie porównywalnym z powierzchnią 1/3 Polski pracuje 25 kapłanów, w tym kilku werbistów z Polski.

Oto wywiad, który z gościem z Angoli przeprowadzili werbiści z Chludowa.

Wymiana traktora była koniecznością. Poprzedni, który służył nam na stacji misyjnej Timbunke, zakupiony został jeszcze przed odzyskaniem przez Papuę-Nową Gwineę niepodległości (1975 r.). Na dodatek nigdy nie był w żadnym warsztacie naprawczym, bo taki znajduje się znajduje się w bardzo odległej miejscowości, a droga dojazdowa rzadko była przez ostatnie 50 lat przejezdna. Naprawy oraz serwisy dokonywane były przez buszmenów podszkolonych przez naszych misjonarzy. 

Grupa Wydawnicza Słowa Bożego skupia instytucje werbistowskie, które zajmują się wydawaniem i rozpowszechnianiem Pisma Świętego w krajach hiszpańskojęzycznych, w których pracują werbiści. Niedługo obchodzić będzie 25-lecie istnienia. Obecnie liczy 12 członków i należą do niej: Wydawnictwo Słowa Bożego z Hiszpanii, werbistowskie wydawnictwa z Argentyny i Boliwii, Centrum Biblijne SVD w Ekwadorze oraz księgarnie werbistowskie i dystrybutorzy w Chile, Panamie, Paragwaju, Kolumbii, Kostaryce, Meksyku i USA, a także wydawnictwo Verbum Bible z Demokratycznej Republiki Konga.

W Zambii jest 11 diecezji i w każdej z nich mamy już miejscowego biskupa. Niewielu zostało biskupów emerytów-misjonarzy, choć nadal są dużą pomocą dla młodego Kościoła zambijskiego. Podobnie, jak starsi misjonarze, często są w grupie doradczej urzędującego biskupa. Tworzenie Kościoła miejscowego zgodnego z lokalną tradycją i kulturą jest bardzo istotne, dlatego inkulturacja jest bardzo ważna w budowaniu nowych struktur Kościoła.

Od ponad dwudziestu lat mamy porozumienie pomiędzy werbistowskimi prowincjami, że gdy wysyłamy naszych podopiecznych, to towarzyszy im jeden z formatorów. Tym razem wybór padł na mnie. W ostatnich dwóch latach nie zdołaliśmy tego uczynić, bo COVID-19 trochę namieszał i poproszono mnie bym poprowadził tymczasowy nowicjat w Papui. W tym roku jesteśmy ponownie na Filipinach, w międzynarodowej wspólnocie.