O. Edward Konkol urodził się w Jastarni 28 czerwca 1959 roku jako syn Władysława i Teresy z domu Lisakowska. Ojciec pracował zawodowo jako mechanik, a matka prowadziła dom i wychowywała dzieci. Miał czworo rodzeństwa: dwóch braci i dwie siostry. Po ukończeniu w 1974 roku szkoły podstawowej, kontynuował naukę w Liceum Mechanicznym w Pucku. 

Edward od dziecka pragnął zostać kapłanem. Prowadzone przez werbistów rekolekcje powołaniowe w Chludowie i Pieniężnie zafascynowały go ideą misyjną. Toteż po pomyślnym złożeniu egzaminu dojrzałości w 1978 roku wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego, które znał dzięki swojemu wujkowi, o. Grzegorzowi Konkolowi SVD, który był w nim kapłanem. Po rocznym nowicjacie w Domu Misyjnym św. Stanisława Kostki w Chludowie odbył studia filozoficzno-teologiczne w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie. 8 września 1984 roku w kościele seminaryjnym w Pieniężnie złożył wieczystą profesję zakonną, a 23 września tegoż roku otrzymał święcenia diakonatu. Święcenia kapłańskie przyjął w Pieniężnie 15 czerwca 1985 roku z rąk ks. kard. Henryka Gulbinowicza. 

Pragnął wyjechać na misje do Ameryki Łacińskiej, jednak na przeszkodzie stanęła choroba. Przez rok pracował jako wikariusz w werbistowskiej parafii Królowej Apostołów w Rybniku. Jadąc na wakacje zatrzymał się w drodze przez Warszawę u sióstr Matki Teresy z Kalkuty, aby odprawić u nich Mszę świętą. Poproszono go, aby poszedł do kanałów i ruder z kapłańską posługą. Tak zaczęła się jego droga do wykluczonych i uzależnionych.

We wrześniu 1986 roku o. Edward zamieszkał w Domu Misyjnym św. Kazimierza w Kleosinie, koło Białegostoku. Szybko nawiązał kontakt z młodymi ludźmi, prowadził czuwania, modlitwy, wychodził do potrzebujących. Trafili do niego uzależnieni, dla których stał się źródłem wsparcia, pomocy materialnej i duchowej. Zaczęto nazywać go „ten ksiądz od narkomanów”. Był jednym z najbardziej obleganych spowiedników. Prowadzenie przez niego rekolekcji gwarantowało stuprocentowa frekwencję. W organizowanych przez niego nocnych czuwaniach modlitewnych, pomimo ich katolickiej oprawy, uczestniczyli zarówno agnostycy jak i protestanci. 

Spośród młodych skupionych wokół niego na modlitwach i czuwaniach stworzył grupę ochotników, których angażował w pomoc narkomanom i ich rodzinom. Nieformalna grupa przyjęła nazwę “Chwasty”. Wiele z tych osób zostało z ojcem Edwardem do końca, razem tworzyli Stowarzyszenie „Droga”.

W 1988 roku po raz pierwszy dzieci z rodzin osób uzależnionych pojechały na wakacje do Jastarni. W 1989 roku w opuszczonym domu w Krzemiennem koło Supraśla Edward Konkol i jego grupa otworzyli pierwszy nieformalny ośrodek detoksykacyjny dla narkomanów. Wkrótce, w 1990 roku, dzięki jego staraniom, otwarto oddział detoksykacyjny w szpitalu w Choroszczy.

Od 1991 roku skoncentrował się na powołanym przez siebie Stowarzyszeniu Pomocy Rodzinie „Droga”. W 1993 roku powstał ośrodek „Nasz Dom”, jako miejsce pracy z dziećmi i ich rodzicami, a w 1998 rokum dzięki jego staraniom powołano „Etap” - specjalistyczny ośrodek, w którym udzielana jest fachowa pomoc dzieciom, młodzieży i dorosłym uzależnionym i zagrożonym uzależnieniami oraz ich rodzinom. W 2002 roku Stowarzyszenie „Droga” powołało trzecią placówkę - dom dziecka, który otrzymał nazwę „Dom Powrotu”.

W ciągu całej swojej posługi kapłańskiej o. Edward największą wagę przykładał do głoszenia słowa Bożego (rekolekcje, kazania, pielgrzymki, czuwania, adoracje, kierownictwo duchowe). Ośrodek w Jastarni przekształcił w ośrodek rekolekcyjny.

O. Edward za swoją działalność był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany. Między innymi w 2017 roku został laureatem nagrody imieniem Jana Rodowicza Anody w kategorii „Całokształt dokonań”. 

W ostatnich miesiącach ciężka choroba o. Edwarda Konkola nasiliła się. Zmarł 12 grudnia 2021 roku w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Białymstoku.

Janusz Brzozowski SVD