Czytelnia

Jednym z wydarzeń ponadczasowych i nieprzeciętnych było niepowtarzalne w swoim klimacie spotkanie Jana Pawła II z indiańskim narodem Mapuche. W wypadku porywającego dialogu z chilijskimi Indianami Jan Paweł II odważył się przekroczyć ustanawiane wcześniej granice ewangelizacji i dosięgnąć najbardziej newralgicznego miejsca ludzkiej wolności.

Z Indianami Mapuche Jan Paweł II spotkał się dokładnie 5 kwietnia tegoż roku, w miejscowości Temuco, założonej w 1881 roku i będącej stolicą tej prowincji państwa chilijskiego. Na placu modlitwy zebrało się ponad pięćdziesiąt tysięcy Indian, reprezentujących 130 wspólnot ludów Araukanii.

35 lat temu, swoją trzydziestą trzecią z kolei pielgrzymkę apostolską, Jan Paweł II poświęcił trzem, istotnie odmiennym kulturowo, mentalnie i etnicznie krajom kontynentu Ameryki Łacińskiej: Chile, Argentynie i Urugwajowi. Nie ma najmniejszej wątpliwości, że najbardziej delikatne wyzwanie dyplomatyczne Następca św. Piotra napotkał właśnie w Chile, które w 80 procentach swej populacji uznawane było za kraj katolicki, ale od wielu lat pozostawało boleśnie ogarnięte zniewalającą dyktaturą generała Pinocheta.

Misjonarz staje przed wyzwaniami, z którymi musi się zmierzyć sam, bo nikt mu nie może przyjść z pomocą. A skoro są to sytuacje nieprzewidywalne i niewyuczone, to w nich ukazuje się najwyraźniej człowieczeństwo. Gdy jest ono zbliżone do obrazu Chrystusa, wtedy staje się wielką siłą w przekazywaniu Ewangelii.

Szczególną cechą misjonarską była gotowość na spędzenie czasu z napotkanymi ludźmi. Misjonarze nie dysponowali nowoczesnymi środkami komunikacji, ale za to mieli czas dla spotkanego człowieka.

Św. Paweł zachęca aby dziękować: „W każdym położeniu dziękujcie [Bogu], taka jest wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1 Tes 5,18), a w liście do Efezjan powie: „zawsze za wszystko”(Ef 5,20) mówić „tak” wobec tego wszystkiego, co daje Bóg. Czasami trudno wytrzymać od bólu, zwłaszcza, gdy życie egzekwuje swoje prawa. Wtedytrudno nie popaść w bunt. Jakże wówczas trudno nie obklejać drugiego swoim bólem i myśleć współczująco o przychodzących ludziach. Trudno nie uważać siebie za szczególny przypadek w nieszczęściu. Brodskinapisał przed śmiercią: „Z moich ust nigdy nie zejdzie dziękczynienie”.

Wezwanie „Matka Słowa” jest związane z charyzmatem instytutów o podobnej nazwie. Można też spotkać parafie pod tym wezwaniem założone przez werbistów. Wezwanie to spotykane jest również w takich instytutach jak „Instytut Słowa Wcielonego” w Argentynie, czy ruch katolicki „Verbum Dei” (Słowa Bożego) w Hiszpanii. Wezwanie to jest bliskie również miejscu, w którym się znajdujemy, bowiem to właśnie częstochowski tygodnik katolicki „Niedziela” corocznie przyznaje nagrodę „Matki Słowa”. W tym przypadku nie jest to związane z nazwą, ale ze specyfiką działalności dziennikarskiej, które przecież zajmuje się słowem. 

Szczególnie istotną kwestią jest obecnie obrona racjonalności religii i wiary. Są one często traktowane jako wyraz ludzkich emocji i wyobrażeń, a więc jako zjawiska irracjonalne. Racjonalność, niebędąca kategorią ściśle religijną, jest w pierwszym rzędzie cechą człowieka, jego przekonań i działań, a dopiero wtórnie można ją przypisać religii. Nie można też zapomnieć o tym, że dyskusje dotyczące racjonalności religii są specyficzne dla kultury europejskiej i nieznane raczej na obszarze pozaeuropejskim.

Trzej zmarli w 2021 roku werbiści wsławili się w dziedzinie szeroko pojmowanej misjologii. Są to: Lawrence Nemer SVD, Andreas Bsteh SVD oraz Franz-Josef Eilers SVD. Rozpoczęli działalność naukową mniej więcej w tym samym czasie, bezpośrednio po Soborze Watykańskim II. Zachwyceni nowym spojrzeniem, na jakie pozwalały dekrety Soboru, stali się emblematycznymi figurami ekumenizmu, dialogu międzyreligijnego oraz komunikacji ewangelicznej.

Od pewnego czasu Internet stał się powszechnym kanałem komunikacji. Świat cyfrowy dokonał przemiany człowieka i społeczeństwa. Cyfryzacja gwałtownie przyśpieszyła proces przeobrażeń człowieka, społeczności i kultury. Internet wywołuje w kulturze większe zmiany niż komunikaty, które przekazuje, ponieważ medium to zmienia sposób, w jaki człowiek doświadcza i interpretuje świat. Dlatego korzystanie z Internetu musi być określone dobrem osoby.

W Chinach, które nie są krajem pełnej wolności religijnej, istnieje wiele zewnętrznych ograniczeń w rozwoju Kościoła, co sprawia, że dość trudno jest zapewnić chińskim wiernym świeckim systematyczną formację wiary. Z tego powodu diecezja Handan podjęła szereg praktycznych kroków w formacji wiary świeckich w świetle aktualnej sytuacji Kościoła lokalnego. Należą do nich m.in.: konkursy wiedzy katechizmowej i biblijnej, 100-dniowy program formacyjny młodzieży, spotkania małżeńskie, formacja nauczycieli do szkół niedzielnych oraz Ruchu Światło-Życie.

Kościół nieustannie poszukuje nowych metod przekazywania treści wiary. Misyjny nakaz Jezusa nie ogranicza się tylko do podstawowym form, ale jest zaproszeniem do poszukiwania nowych dróg ewangelizacji, a także do kreatywnego wykorzystania pionierskich narzędzi.

Nowoczesne formy i metody przekazu informacji dają róże możliwości. Wielu duszpasterzy i katechetów w kreatywny sposób – w ramach nowej ewangelizacji – próbuje je włączyć w dzieło rozkrzewiania wiary. Jedną z takich nowatorskich form jest portal YouTube.