Alojzy Dłużniewski urodził się 30 czerwca 1935 roku w Pieczyńkowie, w powiecie grajewskim na Kurpiach, w rodzinie rolniczej Antoniego i Anny z domu Zyskowska. Miał trzech braci, z których jeden zmarł w dzieciństwie i jedną siostrę.

Szkołę podstawową kończył w Wiśniowie Ełckim w 1950 roku. Rok szkolny 1951/1952 spędził w niższym seminarium diecezjalnym we Fromborku, prowadzonym przez księży salezjanów. Po kasacji tego seminarium przez władze Polski Ludowej 2 lipca 1952 roku, kończył szkołę średnią częściowo korespondencyjnie, a następnie w liceum ogólnokształcącym w Ełku, gdzie w 1956 robił zdobył maturę. Tego samego roku został we wrześniu przyjęty Seminarium Duchownego „Hozjanum” w Olsztynie.

Po kilku miesiącach, 28 listopada wraz ze swym kolegą Marianem Tyrpakiem, pochodzącym ze Starego Sącza, przeszedł do nowicjatu księży werbistów w Pieniężnie, gdzie po studiach filozoficzno-teologicznych 10 maja 1964 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

Po odbyciu stażu kapłańskiego w ramach kursu pastoralnego w Bytomiu był jeden rok wikariuszem w Trzebielinie w Diecezji Koszalińskiej, a następnie trzy lata w Ornecie w Diecezji Warmińskiej. W latach 1969-1972 był ekonomem w Domu św. Stanisława Kostki w Chludowie, a z chwilą zgłoszenia do pracy misyjnej, w oczekiwaniu na wyjazd, referentem misyjnym w Pieniężnie.

W 1972 roku wyjechał na misje do Papui Nowej Gwinei, gdzie w Diecezji Kundiawa misjonował do 1978 roku. Pracował w parafiach: Konglai, Komaqnigel i Ombondo. Zbudował dwa kościoły. Na skutek powikłań po przebyciu kilku ataków malarii musiał opuścić Nową Gwineę.

Po powrocie do Polski był kolejno proboszczem w Grobnikach w Diecezji Opolskiej (1981-1983), w Cerekwicy w Diecezji Poznańskiej (1983-1986), w Rybniku przy werbistowskim kościele Królowej Apostołów (1986-1989). Potem zamieszkał w Domu Misyjnym w Chludowie, pomagając w ekonomacie domowym i w pracy duszpasterskiej w parafiach Diecezji Poznańskiej (1989- 1993), wyjeżdżając równocześnie co kilka miesięcy na Ukrainę i Białoruś.

Ostatnią jego placówką duszpasterską była parafia Długobór w Archidiecezji Warmińskiej (1993-1998). W 1998 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał u swej siostry w Zielonce koło Warszawy, gdzie w miarę sił pomagał w miejscowej parafii pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej, będąc równocześnie członkiem wspólnoty zakonnej Domu Ducha Świętego w Warszawie.

Zmarł po krótkiej ale ciężkiej chorobie w szpitalu w Wołominie. Pogrzeb jego odbył się 25 marca 2017 roku o godz. 14.00 w Parafii MB Częstochowskiej w Zielonce.

Z okazji swego Złotego Jubileuszu kapłaństwa o. Alojzy napisał w pamiątkowym albumiku: „Wraz z Maryją Dziewicą Niepokalaną, daną nam pod Krzyżem przez Pana Jezusa z głębokim uczuciem wdzięczności i sercem przepełnionym radością do końca pragnę śpiewać: „.Ciebie Boga wychwalamy, Jezu ufam Tobie, Maryjo uciekamy się pod Twoją obronę”.

o. Alfons Labudda SVD