Grzegorz Konkol urodził 15 października 1923 roku w Połchowie gmina Puck na Kaszubach w rodzinie jastarnieńskich rybaków jako syn Edwarda i Gertrudy z domu Neumann. Ojciec po ożenku zamieszkał w Połchowie, gdzie przyjął państwową posadę listonosza.
Grzegorz miał ośmioro rodzeństwa: pięciu braci i trzy siostry. Wszystkie trzy zostały siostrami zakonnymi w Zgromadzeniu Sióstr Służebnic Ducha Świętego w Raciborzu: s. Łucja przez wiele lat była przełożono prowincjalną, s. Innocencja pracowała w Polsce, a s. Zyta była misjonarką w Papui Nowej Gwinei. A dwóch jego bratanków zostało werbistami, w tym znany w całej Polsce ze swej działalności społecznej o. Edward Konkol SVD.
Do szkoły podstawowej Grzegorz chodził najpierw w Połchowie, następnie w Redzie i Pucku. W 1936 roku wstąpił do niższego seminarium księży werbistów w Górnej Grupie. W 1940 roku rodzina Konkolów została wypędzona do Generalnej Guberni, gdzie Grzegorz pracował najpierw na roli, a potem na poczcie. W 1946 roku nastąpił powrót do domu. Tego samego roku Grzegorz zgłasza się do nowicjatu księży werbistów w Chludowie k/Poznania.
Po rocznym nowicjacie kończy szkołę średnią w Nysie. W 1948 roku podejmuje studia filozoficzno-teologiczne w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie. Na mocy dyspensy otrzymuje święcenia kapłańskie w połowie III roku studiów teologicznych, 21 grudnia 1952 roku w Pieniężnie. Studia seminaryjne kończy w 1954 roku.
Pozostając w Domu Misyjnym św. Wojciecha w Pieniężnie w ciągu następnych kilku lat jest wychowawcą kleryków oraz udziela się duszpastersko w okolicznych parafiach prowadzonych przez werbistów. W roku szkolnym 1957/1958 był katechetą w Szczecinie przy parafii św. Krzyża. W 1958 roku zostaje proboszczem parafii Świętych Piotra i Pawła w Pieniężnie.
Po 11 latach proboszczowania w Pieniężnie, następne 10 lat duszpasterzował w parafii św. Katarzyny w Płoskini k/Braniewa. W latach 1979-1992 był ekonomem w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie.
W 1992 roku na zaproszenie s. Łucji Konkol pojechał na jeden miesiąc do Wierzbowca na Ukrainie. Jeden miesiąc, który zamienił się w 12 lat pracy misyjnej. W tym czasie buduje, katechizuje, odprawia Msze św., chrzci, odwiedza chorych.
Na Ukrainie odkrył w sobie talent pisarski. Napisał ponad 60 artykulików w „Misjonarzu” w cyklu „Ludzkie drogi”. Wydał cztery książki: „Oddali życie za Chrystusa”, Wierzbowiec-Nysa 1998; „Świadkowie wiary na Podolu”, Nysa-Wierzbowiec 1999; „Ksiądz Józef Kuczyński. Więzień Workuty i Syberii, Nysa-Wierzbowiec 2003; „Cena wiary. Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło (J 3,13)”, Pieniężno 2007. Do tego wszystkiego trzeba dodać, że od 1948 roku nie rozstawał się z inhalatorem, gdyż cierpiał na astmę. Przy tym był bardzo radosnym człowiekiem.
Do Polski wrócił w 2004 roku i zamieszkał w Pieniężnie. W miarę sił udzielał się jeszcze duszpastersko, zwłaszcza jako spowiednik.
Ponieważ w ostatnim czasie wymagał całodobowej opieki, 10 października 2016 roku został przeniesiony na oddział chorych do Domu Misyjnego św. Józefa w Górnej Grupie, skąd Pan zabrał go do nieba.
Pogrzeb odbył się 17 marca 2017 roku o godz. 10.30 w kościele Misyjnego Seminarium Duchownego w Pieniężnie, gdzie o. Grzegorz spoczął na cmentarzu klasztornym.
Alfons Labudda SVD