Wieczorem, 13 maja 2020 r., w pobliżu Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Baranowiczach na Białorusi został poświęcony Krzyż Miłosierdzia. Ustawiono go, aby przypominać ludziom o Bożej Miłości i Jego obecności w życiu każdego człowieka, również w tym trudnym czasie.
Krzyż autorstwa br. Korneliusza Konska SVD swym niezwykłym kształtem obejmuje człowieka i jednocześnie zaprasza, by zbliżyć się do niego i pozwolić Bogu objąć się, bez względu na wyznanie czy status społeczny.
Krzyże różnią się stylem i rozmiarem, mogą być z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego lub bez niej. Mimo całej tej różnorodności, wszystkie one spełniają jedną funkcję - są widocznym znakiem, przypominającym ludziom o krzyżu, na którym ukrzyżowano Jezusa Chrystusa.
Wieczorem, 13 maja 2020 r., w pobliżu Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Baranowiczach na Białorusi został poświęcony Krzyż Miłosierdzia. Ustawiono go, aby przypominać ludziom o Bożej Miłości i Jego obecności w życiu każdego człowieka, również w tym trudnym czasie.
Krzyż autorstwa br. Kornelusza Konska SVD swym niezwykłym kształtem obejmuje człowieka i jednocześnie zaprasza, by zbliżyć się do niego i pozwolić Bogu objąć się, bez względu na wyznanie czy status społeczny.
Krzyż Miłosierdzia w Baranowiczach na Białorusi (fot. Korneliusz Konsek SVD)
Od czasów starożytnych dla wszystkich chrześcijan krzyż był symbolem zbawienia przez Boga. Krzyż to znak zwycięstwa, które Jezus odniósł nad grzechem i śmiercią. Źródło naszej nadziei na życie wieczne. Właśnie dlatego zajmuje centralne miejsce w kościołach na całym świecie. Często można go obaczyć przy drogach, w sztuce chrześcijańskiej, w domach ludzi lub po prostu na szyi chrześcijan.
Ewangelia Jana mówi: „Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”. (J 3,14-15). W tym fragmencie autor przypomina wydarzenie ze Starego Testamentu, kiedy Mojżesz na pustyni zainstalował miedzianego węża na wysokim palu. A Bóg uzdrawiał i ratował przed śmiercią grzesznych Izraelitów, kąsanych przez jadowite węże ,kiedy patrzyli na miedzianego węża (por. Lb 21,9).
Jednocześnie ten tekst mówi o znaczeniu krzyża Jezusa, który stał się znakiem zbawienia i życia wiecznego: błogosławione drzewo (Mdr 14,7) i drzewo życia (Ap 22,2). Jezus Chrystus umarł za wszystkich ludzi, aby pojednać człowieka z Bogiem (por. Ef 2,14-15). Albo, jak mówi apostoł Piotr: „poniósł nasze grzechy na drzewo... krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni” (1 P 2,24).
Już na początku chrześcijaństwa pojawiła się koncepcja „drzewa życia”, którą później opracowali Tertulian i Bonawentura. W sztuce chrześcijańskiej znalazło to odzwierciedlenie w postaci mozaik, miniatur i wielu obrazów. Św. Ireneusz z Lyonu napisał, że na krzyżu Jezus przyjął w ramiona i zjednoczył podzieloną ludzkość. Kilka wieków później św. Bonawentura wezwał do refleksji nie tylko nad cierpieniami Jezusa na krzyżu, ale także nad Miłością Zbawiciela, objawioną nam na krzyżu.
Krzyż Miłosierdzia w Baranowiczach na Białorusi (fot. Korneliusz Konsek SVD)
Każdy krzyż ma swoją własną, mniej lub bardziej znaną historię. Na przykład włoscy wierzący uważają, że krucyfiks z kościoła San Marcellino al Corso pomógł powstrzymać epidemię dżumy w Rzymie w XVI wieku, gdy wierzący urządzali procesje z tym krzyżem przez ulice i modlili się w różnych częściach Wiecznego Miasta. W marcu 2020 roku Papież dwukrotnie modlił się przed tym krucyfiksem o ustanie pandemii na świecie (modlitwy odbywały się w samym kościele i na pustym placu Świętego Piotra).
W Europie również jest znany krzyż z XVI wieku z hiszpańskiego miasta Caravaca, który później stał się prototypem domowych krzyży i swego rodzaju „amuletów”. Zdaniem niektórych osób, chroniły one przed nieszczęściami, chorobami i niespodziewaną śmiercią. Przed tym krzyżem wierzący modlili się często, prosząc Boga o pomoc i ochronę.
Warto zauważyć, że ratował nie sam krzyż, ale modlitwy wierzących wznoszone do Boga. Ponieważ krzyż nie jest czarodziejską różdżką ani jakimś magicznym przedmiotem. W Katechizmie Kościoła Katolickiego jest napisane, że „Krzyż jest jedyną ofiarą Chrystusa, jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi” (1 Tm 2,5) ... ofiarowuje wszystkim ludziom w sposób, który zna tylko Bóg, możliwość dojścia do uczestniczenia w Misterium Paschalnym”. (KKK 618).
Krzyż Miłosierdzia w Baranowiczach na Białorusi (fot. Korneliusz Konsek SVD)
Mówiąc o sztuce chrześcijańskiej, nie można nie przywołać figur Jezusa Chrystusa, które można znaleźć w wielu krajach świata. Najbardziej znanym z nich jest statua Chrystusa Odkupiciela - słynny posąg Chrystusa z wyciągniętymi rękami, zamontowany na szczycie góry Corcovado w Rio de Janeiro. Gest Jezusa jest symbolem Bożego błogosławieństwa dla całego świata, w którym łatwo można zobaczyć znak krzyża.
W ikonografii można znaleźć wizerunki Jezusa - Dobrego Pasterza niosącego zagubioną owcę na swoich ramionach. Ta ikona przypomina słowa Jezusa: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce.” (J 10,11). Istnieją również inne obrazy, na których Jezus przytula do Siebie dzieci lub ludzi. Wszystkie te dzieła sztuki przypominają o wszechobejmującej Boskiej Miłości, ponieważ sam Jezus nauczał: „abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem” (J 13,34).
Rok 2020 stał się szczególnym rokiem dla całej ludzkości. Brat Korneliusz Konsek SVD, autor Krzyża Miłosierdzia, ma nadzieję, że ten nowy krucyfiks stanie się widocznym przypomnieniem Miłosierdzia Bożego i i Jego Miłości do każdego człowieka. Wszak Bóg jest zawsze obecny, nieustannie czeka na człowieka i chce go przytulić jako kochający Ojciec. Skoro krzyż nie może się poruszać więc my sami się poruszać do niego podejść i objąć go z miłością i wiarą.
Krzyż Miłosierdzia w Baranowiczach na Białorusi (fot. Korneliusz Konsek SVD)