1. Maryjo, Królowo Apostołów, Matko nasza, Matko Kościoła misyjnego, stajemy dziś przed Tobą jako Twoje dzieci. Tego wieczoru są tutaj obecni i łączą się z nami duchowo członkowie Misyjnej Rodziny Arnoldowej, czyli osoby należące do trzech misyjnych zgromadzeń zakonnych założonych przez św. Arnolda Janssena. Są to ci, którzy należą do Zgromadzenia Słowa Bożego - werbiści, Siostry Służebnice Ducha Świętego i Siostry Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji, a więc misjonarze i misjonarki oraz przyjaciele i darczyńcy misyjnego dzieła Kościoła.
Przychodzimy do Ciebie jako „pierwszej misjonarki Chrystusa”, jak niektórzy Ciebie nazywają, i pragniemy za Twoim pośrednictwem z radością podziękować Trójjedynemu Bogu za należących do Rodziny Arnoldowej i za wszystkich misjonarzy i misjonarki, którzy niosą Ewangelię o zbawieniu aż na krańce świata, którzy poprzez modlitwę, dar serca i ofiarowanie cierpienia wspomagają misyjne dzieło Kościoła. Przynosimy Ci w darze, o Maryjo, nasze zatroskanie o misje, o animację, formację i współpracę misyjną Rodziny Arnoldowej i wszystkich ludzi ochrzczonych.
Pragniemy także wyśpiewać dziękczynienie z okazji 100. rocznicy powstania Domu Misyjnego św. Józefa w Górnej Grupie - za wszelkie dobro, jakie na przestrzeni tego czasu było tworzone i wyszło z tego miejsca w służbie Kościołowi misyjnemu.
Jesteśmy tutaj, by prosić o dar pokoju dla miejsc na wszystkich kontynentach, gdzie toczą się wojny i cierpią ludzie. W szczególny sposób prosimy o pokój dla Ukrainy i nawrócenie tych, którzy wywołali tę niesprawiedliwą wojnę. Maryjo, spraw, aby ustały wojny i wypraszaj światu pokój!
Tego wieczoru pragniemy modlić się za wszystkich Misjonarzy i Misjonarki, za Przyjaciół i Dobrodziejów dzieła misyjnego, prosząc o potrzebne łaski dla żywych i radość nieba dla zmarłych.
Maryjo, nasza Matko i Królowo, dostrzegamy, że żniwo wielkie, a robotników mało. Dlatego prosimy Ciebie, wypraszaj łaskę powołania kapłańskiego, zakonnego, misyjnego dla ludzi młodych oraz odwagę dla nich, by szli za głosem Twojego Syna.
2. Popatrzmy tego wieczoru na Maryję jako na Matkę Słowa, które stała się Ciałem, a od której możemy uczyć się jak odpowiadać na powołanie i jak wypełniać powołanie misyjne, którym zostaliśmy obdarzeni na chrzcie świętym, stając się uczniami-misjonarzami.
Maryjo, Ty, jako młoda dziewczyna przyjęłaś zwiastowanie anioła i wypowiedziałaś „Oto Ja służebnica Pańska” (Łk 1, 38). To „Tak” Twoje Maryjo, było zdecydowane, bo całkowicie zawierzyłaś Bogu i pozostałaś Jemu wierna do końca. I uczysz nas tej odwagi i zdecydowania w odpowiedzi na głos Boga.
Maryjo, Ty, dowiedziawszy się, że Twoja starsza krewna, Elżbieta, jest w stanie błogosławionym, opuszczasz Nazaret i wybierasz się do niej w odwiedziny, by służyć, by pomagać.
Popatrzmy na Maryję, która pragnęła jak najszybciej znaleźć się u boku swej krewnej. Św. Łukasz podkreśla: „Maryja wstała i poszła z pośpiechem” (Łk 1, 39). Maryja poszła z pośpiechem. Bez ociągania. Chciała być pomocną. Miała pragnienie podzielenia się z Elżbietą radością, że jest Matką Syna Bożego. Te słowa są hasłem Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie. Wszyscy jesteśmy zachęcani do wstania, do wyruszenia w drogę, by służyć, by nieść Zbawiciela do innych.
3. W tej scenie Nawiedzenia mamy zasadnicze elementy powołania misjonarskiego. Misjonarz to ten, kto dotknięty Bożą łaską, idzie – wręcz biegnie, spieszy się – ku innym, by dzielić się z nimi radością tego, czego doświadczył w wierze. Misjonarz, jak Maryja niesie Jezusa, dzieli się radością i pięknem spotkania z Chrystusem.
Maryja dała Elżbiecie to, co miała najcenniejsze. Przyszła do niej z Mesjaszem. Tak też misjonarze i misjonarki, w mocy Ducha Świętego niosą do innych to, co najcenniejsze – obietnicę zbawienia i Jedynego Zbawiciela świata.
Maryjo, zatroskana o zbawienie wszystkich ludzi spraw, aby we wszystkich ochrzczonych wzrastało pragnienie bycia świadkami Jezusa Zmartwychwstałego w rodzinach, parafiach, miejscach pracy i przebywania, w naszej Ojczyźnie i aż po krańce ziemi.
Amen.
Bp Jerzy Mazur SVD
Ordynariusz Diecezji Ełckiej