Na początku lat 60-tych XX wieku, gdy pierwsi werbiści przybyli do Meksyku, jednym z celów zakładania placówek misyjnych był zamysł powołaniowy. Chodziło o pozyskiwanie młodych osób, którzy chcieliby wstąpić do zakonu misyjnego, by po przebytej formacji wyjechać na misje do innych krajów. Szybko jednak zauważono, że pomimo wielkiego trudu włożonego w pracę powołaniową, nie było wielu zainteresowanych takim życiem.

Na szczęście nie zniechęcono się i zaczęto szukać nowych rozwiązań. Chętnych do wstąpienia do zakonu nie było wielu, ale zainteresowanych głoszeniem Ewangelii nie brakowało.

Od pewnego czasu staję przed dylematem, kiedy do kancelarii parafialnej pukają ludzie prosząc o pogrzeb nieochrzczonej osoby. Ci, którzy o niego proszą, są oczywiście katolikami, praktykującymi lub nie, ale katolikami.

Co wtedy zrobić? Na ludzki rozum należałoby odmówić! Bo katolicki rytuał pogrzebowy jest przecież przeznaczony dla wiernych, ochrzczonych katolików. Jeśli odmówię, to pójdą do Adwentystów i za sutą opłatą dostaną pogrzeb w kościele.

Werbiści w Papui Nowej Gwinei zakładali misje od podstaw. Jedną z nich była misja na terenie Prowincji Enga, która dała początek dzisiejszej diecezji Wabag.

20 października 1947 roku ojcowie werbiści - Wiliam Ross, Amerykanin i Gerard Bus, Holender - wybrali się na pierwszy patrol misyjny do Enga. Tę datę uznaje się za początek Kościoła Katolickiego w tej prowincji.

Kilkukrotnie planując trasy koncertowe po Zachodniej Europie nasze autokarowe ścieżki prowadziły autostradą nieopodal Steylu. Miało być tak i teraz, gdy na przełomie września i października, po dwuletniej pandemicznej przerwie, nastał wreszcie upragniony moment, gdy wesoły autobus z ponad pięćdziesięcioosobową ekipą, wyruszył z koncertami do Bretanii i Normandii.

Już na etapie planowania podjęliśmy decyzję, że tym razem koniecznie musimy ‘zajrzeć’ do miejsca, w którym podobno się wszystkom zaczęło. Pozostało nam jedynie spróbować jakoś taką wizytę zorganizować.

O kulturze można myśleć jak o górze lodowej. Częścią kultury, która znajduje się ponad linią wody jest wszystko to, czego uczymy się poprzez nasze zmysły. Może to obejmować oczywiste różnice kulturowe, takie jak strój, muzyka, potrawy, flaga narodowa, taniec itp. - pisze bp Tim Norton SVD, biskup pomocniczy archidiecezji Brisbane w  Australii. - Bardziej skomplikowana jest próba zrozumienia tych części kultury, które nie są oczywiste, czyli znajdują się poniżej linii wody góry lodowej. To właśnie tutaj międzykulturowość może stać się prawdziwym wyzwaniem.

5 listopada bp Ladislav Nemet SVD, dotychczasowy ordynariusz diecezji Zrenjanin w Serbii, został przez papieża Franciszka mianowany arcybiskupem Belgradu.

Bp Ladislav związany jest z Polską Prowincją SVD, gdyż w Pieniężnie przygotowywał się do kapłaństwa i tam złożył swoje wieczyste śluby zakonne.

Mottem zgromadzeń parafialnych były słowa “Ewangelizować kultury miasta Meksyk w komunii synodalnej”. Do udziału w naszym zgromadzeniu parafialnym byli zaproszeni członkowie Rady Parafialnej, ludzie którzy sprawują funkcje cywilne w instytucjach działających na terenie parafii oraz wszyscy chętni. Metodą porozumienia doszliśmy do wniosku, że priorytetami naszej parafii jest duszpasterstwo młodzieżowe i rodzinne. Następnym krokiem było przygotowanie programu duszpasterskiego, podzielonego na poszczególne komisje.

Regia Ural funkcjonuje w strukturach Zgromadzenia Słowa Bożego od 1991 roku. Obejmuje swoim zasięgiem Białoruś i Rosję i jest największym na świecie misyjnym regionem werbistów.

Obecnie w 21 parafiach pracuje tam 40 kapłanów i braci zakonnych i liczba ta stale wzrasta. Werbiści są też najliczniejszym zgromadzeniem zakonnym w Rosji.