Pierwsze wizerunki Maryi pojawiły się w Nowym Świecie wraz z przybyciem pierwszej grupy Hiszpanów w roku 1492. W kolejnych dekadach wizerunki Najświętszej Maryi Panny dotarły do wielu zakątków Ameryki Środkowej i Południowej za pośrednictwem ewangelizatorów oraz hiszpańskich i portugalskich kolonizatorów. Kult Maryi zataczał nie tylko coraz szersze kręgi, ale nade wszystko stał się bardzo istotnym elementem religijności i pobożności wszystkich mieszkańców Nowego Świata.
Początki obecności werbistów na subkontynencie indyjskim sięgają 30. lat XX wieku. Już w 1913 roku Kongregacja Rozkrzewiania Wiary zwróciła się do zarządu generalnego zgromadzenia, proponując do pracy misyjnej obszar późniejszej Prefektury Indore. Realizację planu przerwał wybuch I wojny światowej. Dopiero w 1932 roku pierwsi werbiści o. Peter Janser i o. Leo Krzeminski przybyli do Indii.
Jedną z istotnym zmian, które dokonują się w łonie współczesnego chrześcijaństwa jest pentekostalizacja. Polega ona na szybkim wzroście liczebnym różnego rodzaju wspólnot zielonoświątkowych oraz procesie przekształcania się wielu Kościołów chrześcijańskich i wspólnot w jedną uniwersalną odmianę chrześcijaństwa charyzmatycznego. Konsekwencją tego procesu jest transformacja doktryny i życia religijnego w Kościołach tradycyjnych.
Z perspektywy judaizmu, począwszy od starożytności aż po czasy współczesne, życie było traktowane jako pierwszy sposób, w jaki Bóg objawia się człowiekowi. Życie stanowi szczególny dar Boga, gdyż Stwórca, obdarzając człowieka życiem, udziela mu części samego siebie. Odbywa się to w akcie prokreacji, w której uczestniczy nie tylko mężczyzna i kobieta, ale nade wszystko Bóg – Dawca życia.
Lotos to roślina o doniosłej wymowie kulturowo-religijnej. Przedstawia wszechświat, stworzenie, narodzenie, odrodzenie, słońce, bóstwo (starożytny Egipt). Reprezentuje czystość, doskonałość, piękno, świętość, miłosierdzie, współczucie, prawdziwą naturę człowieka, oświecenie (Indie). Oznacza kosmiczną harmonię, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, jedność tego, co męskie i żeńskie, twórczą siłę, medytację, mądrość (Daleki Wschód). Wyobraża też raj oraz ukazuje perspektywę życia wiecznego (Europa).
Stała mobilizacja przywódców religijnych w sferze polityki (poza chęcią zachowania przywilejów) jest uwarunkowana czynnikami duchowymi, antropologicznymi oraz socjologicznymi. Odwołując się do historycznego doświadczenia w walce z kolonializmem i tyranią, niektórzy duchowni odgrywają rolę mediatorów na rzecz ładu społecznego. Dzieje się tak zwłaszcza w tych rejonach, gdzie struktury państwowe nie są w stanie zapewnić bezpieczeństwa.
Buddysta i chrześcijanin wspólnie przyjmują, iż cierpienia nie można oddzielić od ludzkiej egzystencji na ziemi. Dla chrześcijanina nie należy ono jednak do samej istoty ludzkiego bytu, lecz jawi się jako element wtórny, pochodny. Jak dla buddysty człowiek jest istotą cierpiącą, tak dla wyznawcy Chrystusa stanowi przede wszystkim stworzenie Boże, które, korzystając z daru wolności, może w sposób dobrowolny odrzucić swego Pana.
Muzyka katedr i hiszpańskich parafii w Ameryce, zamieszkałych przez Hiszpanów, Kreoli oraz Metysów, zachowała się w różnych krajach Ameryki: Meksyku, Gwatemali, Kolumbii, na Kubie, w Peru, Boliwii, a także w kilku innych krajach. Na ogół chodzi o kolekcje monodii liturgicznej oraz muzyki polifonicznej, głównie kolęd, hymnów, psalmów, kantyku Magnificat , Mszy, Te Deum , lamentacji i pasji na Wielki Tydzień. Ten nurt muzyczny stylistycznie podobny jest do muzyki Półwyspu Iberyjskiego – z tej muzyki się zrodził i stamtąd przybył do Ameryki.
Celem artykułu jest wpierw próba odpowiedzi na pytanie, jaką rolę w zadaniu i misji ewangelizacji odgrywa katechizm, a zwłaszcza Katechizm Kościoła katolickiego. W tym kontekście zostanie także rozpatrzone zagadnienie komunikatywności oraz aktualności katechizmu jako narzędzia ewangelizacji, narzędzia będącego wszak podstawowym wykładnikiem „całej doktryny katolickiej w dziedzinie wiary i moralności”
We współczesnym nauczaniu Kościoła tematyka ekologiczna zajmuje coraz istotniejsze miejsce. Relacje człowieka ze środowiskiem rozpatrywane są przez teologię moralną i katolicką naukę społeczną. Problematyka ta uwzględniana jest w dokumentach Magisterium Kościoła oraz poruszana na poziomie Kościołów lokalnych. Co istotne, nie stanowi zagadnienia marginalnego, ale jest ważnym elementem nauczania.