Dostosowując się do wszelkich wytycznych, aby jak najszybciej zapobiec rozprzestrzenianiu się epidemii koronawirusa i denga, do ostatniego dnia marca w parafii odwołane są wszystkie zajęcia duszpasterskie. Dlatego też nadmiar wolnego czasu wykorzystuję na zaległe sprawy: czytanie książek, oglądanie filmów religijnych. A także na lepsze przygotowanie się do Wielkiego Tygodnia, jeśli zaplanowany stan epidemiologiczny nie przedłuży się.

Jak mówi wielu parafian, jest to okres wyjątkowy. Zupełnie inny Wielki Post, przerwany w połowie. I miejmy nie tylko cichą nadzieję, aby taki sam nie był też Wielki Tydzień i same święta Zmartwychwstania Pańskiego.

18 marca 2020 roku zmarła w Raciborzu s. Dawida Wiesława Strojek SSpS, wieloletnia misjonarka w Papui Nowej Gwinei. Wielu z nas poznało bliżej jej życie i pracę dzięki dokumentowi „Polscy misjonarze” w reżyserii Simona Targeta.

Dawida nie lubiła zbytnio bycia filmowaną, choć cierpliwie odpowiadała na moje niekończące się pytania – pisze Simon Target na profilu facebookowym The Polish Missionaries. - Ale postanowiła mi pomóc i tylko dzięki niej udało mi się pokazać historię kilku ludzi, którym uratowała życie.

Istnieje ogromna potrzeba poprawy warunków higienicznych w obozie. Dlatego zacząłem zachęcać ludzi, by wykształcili w sobie świadomość higieny. Chodziło o to, by zaczęli traktować Dzaleka jako swój dom i tym samym by starali się dbać o jego czystość. Odzew ludzi był niezwykły i mogę powiedzieć, że dziś zadowoleni są z efektów.

Teraz sami podejmują odpowiednie działania, a co najważniejsze wykształcili w sobie poczucie odpowiedzialności.

30 stycznia w Szkole Beatrix w Puri z wielką nostalgią obchodzono 102. rocznicę urodzin Sługi Bożego Ojca Mariana Żelazka SVD, zmarłego w 2006 roku założyciela Szkoły Beatrix, Karunalaya Leprosy Care Center oraz Ishopanthi Ashram.

Ceremonie rozpoczęły się od uroczystej Mszy Świętej odprawionej w Ashramie. Przewodniczył jej o. Baptist D'Souza SVD, dyrektor Ishopanthi Ashram i Karunalaya Leprosy Care Center. Dziękowano Bogu za błogosławieństwa otrzymane przez ojca Mariana za pośrednictwem instytucji założonych przez niego w Puri.

29 stycznia obchodzimy liturgiczne wspomnienie św. Józefa Freinademetza SVD, pierwszego werbistowskiego misjonarza, apostoła Południowego Szantungu w Chinach. 2 lata temu powstał w Hongkongu musical jemu poświęcony: „Joseph Freinademetz - pierwszy święty, który służył w Hongkongu”.

Przedstawienie zostało później zarejestrowane jako film i dotychczas powstało jego 13 wersji językowych. Na początku tego roku powstała wersja filmu z wietnamskimi napisami, co dało możliwość dotarcia z przesłaniem św. Józefa Freinademetza do kolejnych milionów ludzi.

W poniedziałek 13 stycznia rozpoczęliśmy Bidibidi Youth Days. W naszym obozie Bidibidi samej młodzieży i dzieci poniżej 18 roku jest prawie 210 tys. Niestety, ze względu na odległości pomiędzy poszczególnymi strefami, przedstawiciele nie wszystkich kaplic zdołali dotrzeć do Swingi w 2 strefie obozu. Jednakże bardzo się cieszyliśmy, że byli reprezentanci ze wszystkich pięciu stref i prawie połowy ze wszystkich kaplic.

Młodzież dochodziła z poszczególnych kaplic już od niedzielnego popołudnia, aby od poniedziałku rozpocząć festiwal piosenki. Każdy z chórów przygotował 4 pieśni, a dodatkowo był konkurs przedstawień teatralnych.

25 grudnia, w dzień Bożego Narodzenia przyszedł tajfun. Był to jeden z najpoważniejszych tajfunów, jaki do tej pory przeżyłem na Filipinach. Wyludniło się, ani żywej duszy na ulicach. Tajfun szalał cały dzień.

W niedzielę, 12 stycznia, doświadczyliśmy kolejnego kataklizmu. Na sąsiedniej wyspie wybuchł wulkan Taal. Trwało to zaledwie 10-15 minut, ale zniszczenia sięgają wielu kilometrów. W środę, 15 stycznia, byłem w Tagaytay, gdzie wybuchł wulkan. Wszystko było pokryte pyłem wulkanicznym, a w powietrzu czuć było siarkę.

Od samego początku, czyli od 2014 roku, gdy zacząłem tutaj pracować, widziałem, że młodzieży jest dużo. Są zaangażowani w różnych grupach modlitewnych i stowarzyszeniach. Tego czego im brakowało, to takiego zwykłego bycia razem. Przyznam, że w głowie miałem wspomnienie jeszcze naszych pieniężnieńskich czuwań.

Wraz z grupą „naszych” młodych, o których wiedziałem, że są zaangażowani w parafii, zaczęliśmy myśleć co robić? Ja opowiedziałem o tym, co mieliśmy w Polsce i co możemy zrobić tutaj. Nie można zrobić dokładnej kopii. To, co sprawdza się w Polsce, nie musi się sprawdzić tutaj.